Hayat baktığın yere göre çizdiğin bir resim bence. Bunu olağanüstü koşulların içine girince çok daha iyi anlıyorsun. Kiev'deki ölüm sessizliği ve saatler süren gergin yolculuklardan sonra cumartesi öğlene doğru Lviv'e girerken Özgür ve rehberimiz Murat ile hissettiğimiz rahatlama görülmeye değerdi. Cennete kavuşmuşuz gibi olduk kalabalıkları görünce. Halbuki savaş topraklarındayız. Üstelik Rusya giderek bu yöne doğru saldırılarını sıklaştırıyor.