Epeydir bizim pıtırlardan bahsetmediğimi fark ettim. Hayatın pek 'ciddi' zannettiğimiz koşturmacası işte... Böyle böyle en kıymetli, hatta yegane gerçek şeyleri hep erteliyoruz. Halbuki "Zamanın geçip giden bir şey olduğunu hatırlamak ve doğaya borcunu ödemek için anne olmalısın" derdi rahmetli babam. Onun ne kast ettiğini her geçen gün daha iyi anlıyorum... Öyle bir hızla geçiyor ki hayat. İnsan aynada gördüğü kendinden fark edemiyor bu akışı ama çocuklardaki büyüme hızı küt diye yüzüne çarpıyor yaşam döngüsünü.