“Manken”in bedeni moda ile estetiğin karışımından oluşan bir gösterge tablosudur, ki buna “form” diyoruz.
Formu oluşturan “hat”ların ideal ölçülere ulaşmış olması lazımdır. Bu ölçüler eski Yunan, Roma heykellerinde belirlenmiş gibidir. Tanrılar ve tanrıçaların mermer vücutları hem kutsal hem de arzu nesnesidir.
Podyumdaki manken ile vitrin mankeni arasında fark yoktur. Her ikisi de taşıdığı giysileri arzu nesnesi haline getirir, satışını sağlar. Giysi mankeni, manken giysiyi parlatır, çekici kılar. Bir bakıma birbirlerini satışa sunulmuş “mal” kılarlar. Hadi biz buna “ürün” diyelim. (“Mal”ın lügat mânası geniştir. D. Mehmet Doğan sözlüğünde 14 madde sıralanıyor. Varlık ve servetten saf kişiye; güzel kadından, uyuşturucuya kadar). Bu “ürün” sahip olan kişiye bir statü ve prestij sağlar. “Marka” için bir üretim ordusu çalışmaktadır. Tasarım ve yazılım şart olmuştur.