Terör örgütünün/örgütlerinin Türkiye’yi 90’lı yıllara çekme çabasına rağmen Türkiye’nin demokrasi ve özgürlük kazanımlarından taviz vermeden terörle mücadele edeceğini yazmıştım.
Bu yeni strateji hangi tespitler üzerine kuruldu, hangi adımlar atıldı, devamı nasıl gelecek, hedef ne?
Bu soruların cevabına dair güvenlik, istihbarat ve siyasi kaynaklardan gelen bilgiler, başlayan operasyonlarla netleşmeye başladı.
Önce tespitler:
1- Devlet önce ‘Kürt sorunu’ ile Kürt sorunu adına ‘silahlı mücadele’yi ayırdı. Bir yandan terörle mücadele sürerken, bir yandan da terörün dayanak yaptığı Kürt sorununun çözümü için siyasal, sosyal ve ekonomik adımlar attı.
2- Sorunlar ortadan kaldırıldıkça ‘silahlı mücadele’nin bitirilmesi yönünde ‘çözüm süreci’ başlatıldı. Hedef, silahın gömülmesi, her türlü mücadelenin siyasette verilmesiydi.
3- Devlet HDP üzerinden İmralı ile Kandil arasında bir diyalog hattı açtı, bu hattaki kişilere ‘yasal güvence’ sağladı.
4- Türkiye dışına çekilecek silahlı unsurlara operasyon yapılmayacağı, eyleme karışmamış örgüt üyelerinin Türkiye’ye dönüşü ve sivil hayata katılmalarının sağlanacağı, bu amaçla uyum programları düzenleneceği açıklandı. En üst düzeyden “Dağda terörist yoksa devlet neden operasyon yapsın” açıklaması yapıldı.
5- İmralı cezaevindeki örgütün kurucusu Abdullah Öcalan’ın kamuoyuna açıklama yapması sağlandı.
6- PKK’lıların sivil hayata ve siyasete katılımlarına yönelik olası tepkileri önleme amaçlı ‘akil insanlar heyetleri’ oluşturularak, süreç anlatıldı.
7- HDP’nin siyaset alanı genişletildi, örgütün atadığı bilinmesine rağmen ‘siyasete katılmaları’ adına çok sayıda kişinin HDP’li belediyelerde ve partide görevlendirilmesine karşı çıkılmadı.
8- Ancak PKK terör örgütü çözüm adına atılan her adımda taleplerini daha da yükseltti ve yapılanları değersiz göstermeye çalıştı. Her atılan adımı yeni terör eylemleriyle sabote etti.