Yerel seçimler için yarışın, gerilimin, ittifakların ve polemiklerin erkenden başlamış olması gösteriyor ki hemen hemen 24 Haziran gibi bir süreç yaşayacağız. Fazla hamasi, gergin ve yerelden çok genelin diliyle bir kampanya dönemi bekliyor ülkeyi… Bu durumda bir yerel seçimin konusu hiç olmayacak şeyler de konuşulacaktır; hatta sadece onlar mevzubahis olacaktır. Oysa, yeni sistemde yerel yönetimler ‘seçilmiş’ olmak adına demokratik kültürün yaygınlaşması ve toplumun farklılıkları ve çeşitlilikleri hissetmesi açısından eskiye oranla daha fazla önem arzediyor. Merkezde seçimle gelen başkanın geniş yetkilerini yerelde dengeleyecek belediye başkanları denklemi fiili kuvvetler ayrılığı için bir model olabilir. Hâlâ da olabilir ama bunun tahakkuku için biraz iyimser olmak gerekiyor. Çünkü yerel seçim üzerindeki siyaset dili şimdiden yeterince ağırlaşmış durumda. Bu da merkez siyaset ile yerel arasındaki zaten tabiatı gereği olan bağlantıyı daha da genişletiyor. Keşke yerel seçimin üzerindeki siyaset gölgesi genel seçimde olduğu kadar yoğun olmasa… Keşke toplumun yerel yönetim tercihleri genel siyaset kavramlarına mahkum olmasa… Keşke yerel yönetimler zaten ayyuka çıkmış kötü şehirleşmeden trafiğe, kültürsüzlükten estetik zaaflarına kadar bir dizi problemin çözümü istikametinde bir yarış alanı olsa… Keşke yerel yönetimlerin kampanyaları ve devamında tatbikatları merkezdeki sorunların çözümü için model olabilecek projelerin rekabet zemini olsa… Çünkü… *** Türkiye’nin demokrasi, birlikte yaşama ve hiç olmazsa gündelik hayat için ortak karar verebilme sermayesine tarif edilemez bir ihtiyacı vardır. Merkezdeki sert ve çatışmacı siyaset, ekonomik krizin ürettiği defans ve her fırsatta dile gelen dış güçler, bu potansiyeli tükettiği için yerelde esneklik daha da gerekli hale gelmiştir. Dolayısıyla, siyasi partilerin yerel seçime, yerelin ötesinde yükledikleri anlamın bir sınırı olmalıdır.