İdeoloji, fikir, gelenek, teamül… Hepsi birer sermaye olmakla birlikte siyaseti tarif etmek için tek kelimeye mecbur kalınacak olursa bu kesinlikle, “dil”dir. Siyasetin dili bizatihi siyasetin kendisidir. Üslubu beyan ayniyle insan olduğu gibi; üslubu beyan ayniyle siyasettir. Bununla birlikte siyaset dili, her zaman sükûnet anlamına gelmez ama istisnasız her zaman hakkaniyet ve adalet duygusu içermek zorundadır. Farklılıklara itina etmeye ve ülkede birbirinin zıddına düşünen insanların varlığını kabule mecburdur. Yerel seçime doğru giderken ve henüz kampanyaların kapağı tamamen açılmamışken bu meseleye bir daha değinmek iyi olacak… Siyaset dilinin önemi siyasetin bilhassa Türkiye gibi bir ülkede herşeyden fazla tesir kabiliyetinin yüksekliğinden ve dolayısıyla toplum üzerindeki hakimiyetinden gelir. Yani, sokaktaki dili, kahvede, otobüste, işyerinde hasılı her kabalalıkta konuşulanları siyasetin tayin imkanı vardır. Bu, siyasetin gündeminin her zaman sokağın da gündemi olduğu anlamına gelmez. Ama daha önemli bir şey anlamına gelir. O da siyasete gerilim, ayrıştırma, ötekileştirme, empati eksikliği ve düşmanlık varsa herbiri bir siyasal fikre ve partiye ait olan insanların da benzer bir lisan ile konuşması kolaylaşır.