Süre kısalıyor, seçim yaklaşıyor; beklendiği gibi gerilim ve stres artıyor. Bir yandan iktidar kanadında yerel seçimlerden itibaren muhalefet lehine açılan makası kapatma telaşı var ortada gerçekçi bir çaba yok. Daha ziyade, yerel seçimde büyük şehirleri kaybettiren yanlışların devamını izliyoruz. Giderek kronik hal alan ekonomiyi kötüleştiren ne varsa daha fazlası yapılıyor. Üstüne de iktidar, siyasi ortamı baskı altında tutacak yargıya müdahale başta olmak üzere sertliği sürdürüyor. Temel meselelerde dikkati dağılmış durumda; mesela sığınmacı krizindeki eylemsizlik halinden çıkamıyor ve ülkenin önüne pozitif gündem koyamıyor. Bir anlamda, yerel seçimleri kaybettiren siyasi dil, yönetme biçimi ve ne varsa hepsini birden daha keskin şekilde yapmaktan başka politikaya dönemiyor. Makas da bu yüzden -doğal olarak- daha fazla açılıyor.
Öte yandan muhalefet, kamuoyu araştırmalarında kolaylaşmış gibi görünen seçim kazanma ihtimaliyle ne yapacağını bilemiyor. Evet, altılı masa nispeten temkinli yürüyor ve masanın en büyük partisi CHP’nin lideri Kemal Kılıçdaroğlu da soğukkanlı görünüyor ama muhalefet henüz zor sorularla sınanmış değil. Cumhurbaşkanı adayı kim olacak ve bu soru cevaplansa bile altı partinin yeni dönemdeki rolleri nasıl dağıtılacak? Yine de muhalefetin bu yapıyı dağıtmadan, sabırla ve gerektiğinde fedakarlıkla yürümek gibi bir kabiliyeti görünüyor. Yani, iktidara koz verecek bir hataya karşı bağışıklık kazanmakta oldukları söylenebilir. Şu ana kadar görünen o ki bütün liderler, yol üzerinde bazı kavşaklar zorlu olsa da masadan öfkeyle kalkanın herkese zarar vereceğini biliyor. Bu bilgiyi sonuna kadar taşımaları ve buna uygun davranmaları isabet olacaktır.