Geçen perşembeden beri engelli gibi yaşamaya başladık. Bütün temel alışkanlıkları değiştirmek zorundayız. Yazı aramızda bana en zor geleni el sıkmamak, sıkamamak.
Herkesle
selamlaşmanın gerektiği kalabalıkça bir dost ortamına girince el
sıkmakla yetinmeyip, şöyle bir kucaklaşmak ne güzel olur..du. Onca
kişiyle benzer yöntemle selamlaştıktan sonra biri çıkıp, “Aman
sarılmayayım, hastayım” deyince, samimiyet ortamı uygunsa, “Fark
etmez, ben de sana hastayım” deyip gülüşerek sarılmak ne güzel
olur..du. Sarılma bittikten sonra bir başkasına yönelirken iki
elinden tutarak ayrılmak ne güzel olur..du. Karşınızdaki soğuk,
mesafeli biriyse elinizi uzatıp, “Hiç değilse elinizi sıkayım,
canınızı sıkmayayım” deyip gülümsemek ne güzel olur..du.