1 Kasım seçimlerinde son düzlüğe girerken AKP de son kozlarını
oynamaya başladı. Yabancısı olduğumuz bir şey değil...
Biz gidersek kaos gelir...
Biz gidersek bütün yardımlar da biter...
Biz gidersek maaşlar bile ödenmez...
Biz gidersek yatırımlar durur...
Sanki Türkiye Cumhuriyeti bunlardan ibaret, bunlardan önce hiç
hükümet kurulmadı...
AKP tek başına hükümet kurma olasılığı bir yana 7 Haziran’ı da
yakalayamama endişesinin verdiği gerilimle son koz olarak tehdidi
seçti.
Resmen halkı kendileriyle korkutuyorlar.
Bu Türkiye’nin siyasi tarihini biraz bilenler açısından yeni bir
durum değil.
12 Eylül’ün ardından 6 Kasım 1983 seçimlerinde yüzde 45.1 oy alıp
tek başına iktidara gelen Turgut Özal, 1987
seçimlerinde oylarının azalmasının ardından 1989 yerel seçimlerine
bambaşka bir hırsla yürümüştü.
O günlerde Anavatan Partisi’nin gazetelere verdiği ilanlarda,
sandığa yürüyen sandalyeye iplerle sımsıkı bağlanmış bir kişi
resmedilmiş, altına şu eklenmişti:
Eli kolu bağlı bir belediye başkanı ister misiniz?
Sözüm ona genel iktidarın ANAP’ta olduğu anımsatılıyor.
Muhalefetten bir belediye başkanı olursa onun elinin kolunun
bağlanacağı tehdidi savruluyordu.
***