Paranın en güzel tarifini 30 Kasım 2020’de Katar’ın İstanbul Borsası’na ortak olmasını yorumlarken AKP’nin genel başkanı ve cumhurbaşkanı sıfatıyla Recep Tayyip Erdoğan yapmıştı:
“Paranın rengi, dini yoktur; para paradır!”
Memleketin en tepesindeki yönetici bunu dedikten sonra, bankacısı, futbolcusu, zabıtası, galericisi ne demez!
Erdoğan böyle dese de paranın bin bir türlü rengi var: kara para, ak para, yeşil para, toz para...
Son dönemde Seçil Erzan olayı ile birlikte paranın iki özelliği daha ortaya çıktı: zor para, kolay para!
***
Zor parayı hepimiz biliyoruz. Emekle, alın teriyle, beyin teriyle kazanılan para. Onun da tam karşılığı alınabilirse tabii. Gündemde asgari ücrete, emekliye, çalışana yapılacak zam var. İktidar onlara bütçeden en az payı vermek için TÜİK sepetini bile gizli hale getirdi. Zam enflasyona göre belirlenecek ama enflasyonun hangi ürünlerle, hangi hizmet bedelleriyle hesaplandığı belli değil. Gizli hesap, açık zam!
Emeklilerin gayrisafi yurtiçi hasıladan aldığı pay 2009’a kadar yüzde 5 civarındaydı. Şimdi yüzde 2.5’e düştü. Bunun anlamı şu:
Emeklinin payı, başka kalemlere aktarılıyor.
Örneğin İstanbul’da BDDK personeline 45 bin lira ek para verilmesi düşünülebiliyor. Öteki çalışanlara yok!
Türkiye’de ekmek, kimine göre aslanın ağzında, kimine göre elinin altında.
Türkiye’de bütçenin gelir hanesinde milyonlarca yurttaşın ödediği vergiler var, gider hanesinde iktidar listesine girenler var.
Türkiye’de halkın bütçesi yama tutmuyor, Saray’ın bütçesine torba yetmiyor.
En son Meclis’e gelen torba yasanın içinde de yukarıda aktardığımız çelişkileri besleyecek maddeler var.
***
Kolay paraya gelirsek...