Hafta başında, güneş ışıklarını kentin üzerine serme işini tamamlamak üzere olduğu saatlerde bir grup inşaat işçisi ile selamlaştım. İş kıyafetlerini çoktan giymişlerdi. Hal hatırdan sonra sordum:
- Emeğinizin karşılığı yaşamanıza yetiyor mu?
Gömleği, beton harcın oluşturduğu desenlerle dolu Bayram, önündeki malzemelerden birini gösterip seslendi:
“Abi şu malzeme benim emeğimden pahalı. 15 yıldır inşaat işçisiyim, hiç böyle bir karşılaştırma aklıma gelmemişti...”
Sokakta kiminle konuşsanız kendi yaşamından örnekle gerçeğin bir başka fotoğrafını veriyor.
Bu insanlara hayatın ne kadar dayanılmaz hale geldiğini anlatmak çok anlamlı değil. Zaten içinde yaşıyorlar. Bütün mesele onları sağlıklı bir çıkışa yönlendirmek, buna ikna etmek, bu yönde umudun büyümesini sağlamak...
Sokaktan başladık, devam edelim... Bingöl burma kadayıfı satan bir esnaf, işleri ne kadar kötü olursa olsun önce ikramını almamızı istedi. Kamuoyunda “Diyarbakır burma kadayıfı” diye satılan tatlının asıl kaynağının Bingöl olduğunu söyledi. Aslında bunu Diyarbakırlılar da biliyormuş ama dile getirmek işlerine gelmiyormuş. Bu işi Diyarbakır’da yapanların da çoğu Bingöllüymüş. Onun anlatması... Diyarbakırlılar yanıt hakkını kullanmak isterse sütun açık.