ESKİLERİN her bayram tekrar ettikleri güzel bir söz
vardı; “Rûzun hemîşe ıyd ola, ıydin saîd
ola” derlerdi.
“Her günün bayram, bayramın mübarek olsun” demekti.
Bugün bayram; sizlerin de her gününüz bayram gibi, bayramınız da
kutlu olsun!
Şimdi genellikle “Ramazan Bayramı” denen bu bayram,
bundan 20-25 sene öncesine kadar genellikle şehirlerde “Şeker
Bayramı” diye bilinirdi.
Daha da eskisini soracak olursanız, o
devirlerde “Ramazan”, “şeker” yahut“Kurban
Bayramı” ayırımı yokmuş; eskiler her iki bayram için
de “bayram”ın Arapça karşılığı olan “ıyd” sözünü
kullanırlarmış... Sohbet sırasında yahut yazıda hangi bayramın
kastedildiği cümlenin siyakından, yani gelişinden zaten anlaşıldığı
için ayırım yapmaya lüzum da hissetmezlermiş...
BU SÖZ NEREDEN GELİR?
Eski mektuplara, gazetelere, hattâ kartpostallara bakarsanız bunun
böyle olduğunu, sadece tek bir ifadenin, “mübarek
bayram” mânâsına gelen “ıyd-i said” sözünün
kullanıldığını ama nadiren de olsa mutlaka bir ayırım yapılması
gerektiğinde Şeker Bayramı’na “ıyd-i fıtr”, Kurban Bayramı
için “ıyd-i edhâ”denmiş olduğunu görürsünüz.