Korona illeti memleketimize gelmeye başladığı ilk günlerde gittiğim kırtasiyecide kırmızı kaplı bir defter aldıydım. Günü gününe günlük -Nurullah Ataç ısrarla "günce" dediği halde tutmadı günce- yazmadım deftere tabi. Ama defter o gün bugün hep yanımda, çalışma odamdan salona, oradan yatak odasına, mutfağa dolaştırıp duruyorum. Bir sürü şey not ediyorum. Daha çok okuduklarımdan aklımda kalanlar, bir alimin bir sözü, bir anekdot, bir fıkra, sevdiğim birkaç dize bilinen veya meçhul bir şairden... Hasıla aklıma gelen her şeyi... Dün gece, herkes uykudayken pencereden geceye bakıyordum. Yanımda defterim. Sayfalarını karıştırmaya başladım...