Gecenin; sadece uykuları firar etmişlerin uyanık olduğu en derin bir zamanı... Koltuğun kenarına yaslanmış, dışarıyı seyrediyorum pencereden, ev ahalisi derin uykuda. Kar eriyor. Geniş caddeyi sokak lambaları gündüze çevirmiş. Hep işlek caddede bir süreden beri hiçbir arabanın geçmemesi ne tuhaf! Uzaktan bir insan geçse paltosuna sarılmış kafasında bere, elleri cebinde, bir köpek girse sokak lambasının altına aniden bir hikâye getirecek bana ama hiç kimse yok... Ne bir insan ne de bir köpek...