Dışarıda rüzgarlı, ılık bir ilkbahar gecesi... Balkon kapısını açtım, soğuk bir şimal yeli yaladı yüzümü. Üstüm incecikti. Balkonda fazla durmadım, döndüm içeri. Oturduğum yerde, sehpanın üstüne kaldığım yeri ters çevirerek bırakmıştım Nazım Hikmet'in "Memleketimden İnsan Manzaraları"nı.