Okuyup yazan herkesin böyle bir defteri muhakkak vardır. Bazen cepte taşınır, bazen çantada... Çoğu zaman da çalışma masasında, dağınık kitaplar arasında durur, yanında bir kalem... Ben gittiğim her yere götürüyorum defterimi mesela. Yaş aldıkça hafızanın diskinde yer azalıyor. "Saklama alanınız doldu" işaretini de vermiyor beyin bize telefonumuzun telaşla bize bildirmesi gibi. Atalet baskın geliyor, tembelleşiyor insan. Çoğu zaman da ne işime yarayacak diyor, önemli bulduğumuz bir şeyi bir yere kaydetmiyoruz. Ama mesela bende böyle olmuyor. Akıl Defteri'ne kaydettiğim her şey, günün birinde bir yol bulup bir yazımın içine sızıyor.