Ölülere bile saldırır olduk, ölülere… Mezara gömülmek üzere olan 80 yaşındaki bir kadının cenaze merasimine saldırır olduk. Mezarlıkları dahi kavga, küfür, hakaret alanı haline getirdik. Çanakkale Savaşı’nda gavurla savaşırken ölüleri savaş alanından çekmek için düşmanla yaptığımız ‘geçici barış anlaşmalarındaki’ tolerans düzeyinin bile gerisindeyiz. HDP’li Aysel Tuğluk’u tanımam etmem. Ne görmüşlüğüm, ne konuşmuşluğum var. Mensup olduğu partinin PKK ile bağlantısı da meçhul değil zaten. Konuşmaları, faaliyetleri, söylemleri PKK ile bire bir örtüşüyor. Bunda dolayı da bir yıldan beri tutuklu… İyi bu durumun annesiyle alakası ne? Annesinin cenazesiyle ne ilgisi var? Annesi Hatun Hanım vefat ediyor, sözüm ona mahallenin vatansever kabadayıları mezarlığa saldırıyor, cenazeyi defnettirmiyorlar. Küfür, hakaret, kavga... Seksen yaşında bir kadın, bir anne, defnedildiği yerden cenazesi çıkartılır hale gelmişse bu tablo kimin eseri? Bu ülke cenazelerin bile rahatlıkla defnedilemeyeceği bir hale gelmişse bunu vebali kimin? Cenaze merasiminde çıkan olaylardan sonra devlet erkânından açıklamalar geliyor: Saray üzgün, başbakan üzgün, İçişleri Bakanı üzgün, herkes üzgün. Hep üzülseniz neye yarar. Bu ülkede toplumsal kutuplaşma ve kavga, ölülerin bile defnedilemeyeceği bir boyut kazandı.