Atatürk düşmanla mücadelede üç kuvvetin tayin edici olduğunu söyler:
1. Milletin kendisi, 2. Meclis 3. Silahlı Kuvvetler...
Bu üç kuvvet iki cephede savaşır; 1. İç cephe 2. Dış cephe...
Gerisini Nutuk’tan okuyoruz:
“Asıl olan iç cephedir. Bu cephe bütün memleketin, bütün milletin meydana getirdiği cephedir. Dış cephe, doğrudan doğruya ordunun düşman karşısındaki silâhlı cephesidir. Bu cephe sarsılabilir, değişebilir, mağlûp olabilir; fakat bu durum, hiçbir zaman bir memleketi, bir milleti yok edemez. Önemli olan, memleketi temelinden yıkan, milleti tutsak ettiren, iç cephenin çökmesidir...”
Bir ülke savaşın eşiğine geldiğinde ya da içine girdiğinde artık içerdeki tartışmaları bırakmak gerekir... Son zamanlarda pek dile getirilmeyen ama pek sevdiğimiz bir deyiş vardır:
“Her zamankinden daha fazla birlik ve beraberliğe muhtaç olduğumuz şu günde...” diye başlar.