İnternette geçen yıl ilginç bir kitap yayınlandı... Serdar
Korucu ve Aris Nalcı’nın birlikte yazdığı “1965” adlı bu kitap,
tehcirin 50. yılında Ermenilerin dünyanın dört bir yanında
düzenledikleri anma etkinlikleri ve Türk basınında çıkan yazılardan
oluşuyor.
İlginç olan... Dünyada o yıla yani 1965’e kadar kitlesel bir anma
yapılmamış.
O yıl Lübnan’da bir hareketlenme var. Soykırımın tanınması için ilk
çalışmalar orada yapılıyor.
Ama ilk ve büyük gösteri 24 Nisan’da Sovyetler Birliği’nde
Ermenistan’ın başkenti Erivan’dadır. 100 bin kişilik bir kitle,
Opera Meydanı’nda toplanarak yürüyüşe geçiyor ve Ermeni katliamını
sembolize eden anıta karanfiller bırakıyor...
Türkiye tarafı ise, böyle bir protestoyla ilk kez karşılaşmanın
verdiği şaşkınlık içindedir.
Gazeteler bu kampanyanın arkasında genellikle Yunanistan’ı
görüyor.
Aziz Nesin ‘Parmak’ başlıklı yazısında “Ermenileri Amerikalılar
kışkırttı” diyor.
Bizce en önemli soru: Acaba 1915 trajedisi neden 50 yıl boyunca
anılmamıştır?
Neden tehciri birebir yaşamış insanlar, acılar tazeyken, kitaplar
yazmamış, gösteriler düzenlenmemiştir? Acaba...
Ermeniler tehciri bir soykırım olarak değil, savaş koşullarında
karşılıklı vuruşmanın acı bir sonucu olarak kabullendiği...
Cumhuriyet Türkiye’si kendisinden önceki olaylardan sorumlu
tutulmadığı...
Süper güçler henüz kaşıma ve kışkırtma kampanyasına
başlamadığı...
İçin olabilir mi?