Kanal D'de sabah haberlerini sunan İrfan Değirmenci'nin
tarafsızlığını yitirdiği için kovulduğu açıklandı.
Tabii ki yersek.
Ben de oturdum, kovulmanın nasıl bir his olduğunu bilen bir
gazeteci olarak meslektaşıma sahip çıktım.
Patronu, Aydın Doğan'a "ajansından seçimler öncesi 'Diktatörden
hesap sor oyunu HDP'ye ver' mesajı geçilen birinin tarafsızlık
demesi komik" diye seslendim.
Birkaç ezik dışında, farklı görüşten tek bir isme yer vermediği
kanallarında, gazetelerinde onca partizan varken "Gözünü en naif
isme, İrfan'a mı diktin," diye sordum.
Ve televizyoncu gözüyle, Aydın Bey takımının, yani patronaj
katının, referandum öncesi "hayırcı basın baskı altında" mesajı
vermek için Değirmenci'yi yediğini yazdım.
8 Haziran sabahı Show TV'den kovulduğumda seyirci dışında bunlardan
gık bile çıkmadığı halde...
Görüşlerimiz farklı olsa da işlerinden atılan pek çok gazetecinin
ardından yaptığım gibi...
Çünkü tıpkı siyasette olduğu gibi gazetecilikte de rakibinin kural
dışı saha dışına alınmasına karşı çıkmak centilmenliğin asgari
şartıdır...
Peki, İrfan Bey ne yapıyor?
Sanki kendisini kovan Aydın Doğan değil de benmişim gibi bana
sarıyor.
Bu sezon ATV'de yaptığım Son Durak'ın 39. olduğu, kendisinin ise
yüzüncü sırada yer aldığı en çok izlenen 100 program listesini
yayınlayıp "ama sabah az seyirci var diye" mızmızlanıyor.
Ne yapayım İrfancım?