MİLLİ Savunma Bakanı Fikri Işık, 2017 bütçesi görüşülürken yaptığı
konuşmada şöyle dedi:
“150 general, darbeye teşebbüs eder de karargâh nasıl bilmez? Bunu
A Genelkurmay başkanına, B Genelkurmay başkanına fatura edip işin
içinden çıkamayız”.
Bakan Bey haklı, 150 general darbeye kalkışıyorsa, bunu bilmesi
gereken şu dönemdeki ya da bu dönemdeki Genelkurmay başkanı
değildir.
Bunu öncelikle bilmesi gereken kişi mevcut Genelkurmay Başkanı’dır,
mevcut kuvvet komutanlarıdır.
Bir de tabii MİT var. Onun işi ne?
Hatırlayacaksınız Binbaşı H.A. diye birisi, darbe yapılacağını
öğrendi ve gitti MİT’e bilgi verdi.
Ve sonra MİT Müsteşarı, Genelkurmay Karargâhı’nda Başkan ile
buluştu, konuyu konuştular.
Ama sonra kimseye bir bilgi vermediler. Ne Cumhurbaşkanı’na, ne de
Başbakan’a.
Darbeyi araştırmak için TBMM’de bir komisyon kurdular.
Ecevit’i bile Fetullahçı yapacak “ciddiyetteki” herkesi dinlediler
ama darbeyi ilk öğrenen fakat harekete geçmeyen iki kişiyi
çağırmadılar bile.
Çağırsalar da bu ikisinin gidip ifade vermeyeceğine iddiaya
girerim, çünkü onlar TBMM’yi değil, Saray’ı tanıyorlar.
Bakan haklı. Karargâh bu işin buraya varacağını nasıl bilemedi?
Hani ne oldu, başarıda da başarısızlıkta da komutanın sorumluluğu
meselesi?
CUMHURBAŞKANI’NIN RÜYASI
CUMHURBAŞKANI Recep Tayyip Erdoğan, Şanghay 5’lisine üye olursak
Türkiye’nin “elinin rahatlayacağını” söyledi.
AB’nin 53 yıldır Türkiye’yi oyaladığını hatırlattı ve dedi ki:
“Türkiye, benim için varsa yoksa AB dememeli”.
Cumhurbaşkanı bu hayalini daha önce de seslendirmişti,
hatırlarsınız.
Avrupa’dan dışlanmış, Asya’nın demokratik olmayan ülkeleri arasında
kendisine yer bulmuş bir ülke!
Cumhurbaşkanı için bu bir “tatlı rüya” olabilir tabii.
AİHM gibi yüksek demokrasi ve insan hakları standartlarının
oluşması için çalışan bir mahkemeden kurtulmak, eminim onun için
rüyadır.
Avrupa’nın demokrasi eleştirilerinden kurtulmak da tabii.
Cumhurbaşkanı, daha belediye başkanlığı döneminde demokrasi ile
tramvay benzetmesi yapmıştı.
Demokrasi, seni istediğin yere götüren ama menzile ulaştığını
düşündüğünde inebileceğin bir tramvay.
Barış süreci treninin de amacı buydu, bütün mesele sorunu çözmek
değil, seçimlerde oy almak olarak ortaya konunca, ilk fırsatta o
trenden atladı.
Bir süre Avrupa trenine binmesinin nedeni iktidarını
sağlamlaştırmaktı. Şimdi umursamıyor, artık bir rakip güç
kalmadığından emin, ilk durakta inmek istiyor.
Rusya’ya, Çin’e, Kazakistan’a özeniyor.
GERÇEĞİ GÖRMEYİ ŞİŞELER Mİ ENGELLİYOR?
CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, partisinin başarılı
olmamasını akşamları açılan rakı şişelerine bağlıyor.
Rakı ile ülke kurtarma sohbetleri arasında bir ilişki var ama rakı
ile partisinin ortaya halkın ilgisini çekecek bir program ve
siyaset anlayışı koyamamasının ne ilgisi var, anlayamadım.