Şanslıyım, çocukluğum onların mahallesinde geçti..
Yanımızdaki blokta Çetin Altan, arka blokta Orhan Kemal, az ötede Yaşar Kemal..Bir ara üst katımızda Ahmet Altan..
Çetin Abi’nin kızı Zeynep’in sınıf arkadaşıydım.. İlkokulda aynı sırada yan yana oturduk..
Bizim mahallede kimler yoktu ki..
Yazarlar, çizerler, karikatüristler, gazeteciler, spor adamları..
O mahallenin havası suyu çok kimseye bulaştı..Ben de nasiplenen-lerdenim..
Yazı ustası Çetin Altan’ın yazılarını okuyarak büyüdük, ufkumuzu açtı.. Yıllar sonra aynı gazetede karşısındaki sayfada yazma şansını buldum..
Çetin Abi’nin bazı yazılarını keser, saklar, tekrar tekrar okurdum.. En son geçen yıl aralık ayında yayımlanan Eşek Hikâyesibaşlıklı yazısını kesip saklamışım.. Enfes bir yazıydı..
Allah rahmet eylesin.. İddia ediyorum ki; yazıları 10 yıl, 20 yıl sonra da anlamlı olacak.. 30 yıl sonra da ufuk açacak..
Ömrünü yazarak geçiren büyük yazarao yazısını bir kez daha okuyarak veda edelim..
"Vaktiyle bir büyük bostan, bostanın da ortasında bir kocaman bostan kuyusu vardı. Kuyunun dolabını bir eşek çevirirdi.