“Ne yalnızlığımı bilirsiniz,
Ne aklınıza gelir, dargınlığım...” diyen Prof. Dr. Ahmet Tevfik Ozan da içimizdeki ağaçlardan biriydi...
Bir baharı daha göremeden sessizce çekip gitti...
Biliyormuş gibi...
*
Bir şiirinde diyordu ki:
“Karanlık, yatağımda bir beyaz çiçek gibi,
Uzandı, uzanacak gönlümün baharına...
Ki karanlık bir yeşil elbiseye bürünmüş,
Atıldı, atılacak güneşin kucağına.”