İzmir’de 92 defa can verdik. Ama yine tam anlamıyla aklımız başımıza gelmeyecek. Her zamanki gibi yaşamaya devam edeceğiz. Daha önceki depremlerden biliyoruz.
Genç yaşlı, pek çok kişi, “parayı bulma” sevdasında. Hâlbuki zamanında Lidyalılar bulmuş derler.
Epeyce zengin birine, servetini nasıl edindiğini sormuşlar.
Çocukluğu ve delikanlılığı boyunca çok fakirlik çektiğini söyler. Erken yaşta anne ve babasını kaybetmesi, hayatını daha da zorlaştırmış.
“Bir gün, cebimde sadece bir lira vardı. Onunla karnımı doyurabilirdim. O vakitler bir liraya insan yemek yiyebiliyordu. Öyle yapmak yerine, gittim bir kilo elma aldım. Hepsini güzelce parlattım, görünüşleri harikaydı. Onu iki katı fiyatla sattım. Elma alıp satmaya devam ettim. Bir süre sonra iki kasalık iş hacmine ulaştım. Dört kasa, sekiz kasa derken, bir gün uzaktaki amcam ölmüş. Malı mülkü çokmuş, çoluk çocuğu da yokmuş. Neyi varsa bana miras kaldı.”
*
Yakın zamana kadar, insanlardaki mal mülk hırsı bugünkü ölçüde değildi.