Bir gün geleceği bilinen, serçe ürkekliğiyle beklenen, erken vakitte olmasa, gecikse diye dua edilen, yine de ulaştığı anda insanı üzen haberlerden biri geldi işte.
Ayşe Teyzemiz emaneti teslim etmiş.
Mustafa Cambaz’ın annesi.
Oğlunun acısını iki sene taşıdı yüreğinde.
Alpaslan en veciz şekliyle özetledi.
“Yunanistan’dan haber geldi, babaannem ölmüş. Benim doğum günümde babam gitti, babamın doğum gününde anası gitti. Korkarım evlat acısı ve bu yalnızlık dedeyi de çok tutmaz dünyada. Aradaki sınır, diplomasi, alışkanlıklar… Buraya gelse de yapamaz.