Talibi çok olduğundan, bir makama gelmek zordur.
Rakipleri geride bıraktıktan sonra gelinen makamın hakkını vermekse daha zor.
Sanatçılar için de öyle, siyasetçiler için de.
Biz buna sporcuları da ekleyelim.
Zirveye çıkmak ve zirvede kalmak, gece gündüz çalışmayı gerektirir.
İşte bizim Ekrem Bey burayı tam anlayamadı.
Sandı ki seçimi kazanmak yetecek.
Nerede o bolluk?
Krallıklarda bile tahta çıkmakla iş bitmez.
Hakkını vermeyeni bir hançerle indiriverirler.
Bizimkinin zafer sarhoşluğu ilk günden beri devam ediyor.
İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı, Cumhurbaşkanlığı’na zıplamak için bir tramplen sanki.
Kendisine açılan kredileri gün gün tüketmekle meşgul.
Her aşamada, birilerinin gönlündeki yeri kaybettiğinin farkında mı acaba?
Kimileri “temel atmama töreni” ile karşılaşınca pişman oldu.
Kimileri “yapraklar bile şu anda beni alkışlıyor” sözünden kıl kaptı.
“Belediyede hiç kimse işinden atılmayacak” diye namus üzerine söz verildikten sonra işten çıkarılanlar ve onların yerine daha çok kişinin alınması, birilerinin kredisini bitirdi.
İstanbul afetle boğuşurken bay başkanın tatile çıkması bir kesimi şaşırttı.
“Tatil bana çok yakışıyor” demesi, “Alışacaksınız” diye posta koyması, pasta şeklindeki grafik üzerinde değişikliğe yol açtı.
Bazıları da gönlündeki krediyi harcamak istemiyor, inadına direniyordu.
Ancak onu başkan seçenlerin önemli bir kısmı önce hayret makamındayken sonra “elim kırılaydı” mevkiine geçti.
Otobüsler yolda kaldığı, yolcuların inip otobüsü ittiği, kendi kendine yanmaya başladığı gün, erime devam ediyordu.
İtilen kakılan otobüslerin gidişi yavaştı ama erime hızlanmıştı.