Güneydeki ülkeyi sevdiler… Kuzeydeki ülkeyi sevdiler… Doğudaki
ülkeyi sevdiler… Batıdaki ülkeyi de sevdiler. Özellikle en çok
onu…
Gidip gidip yerleştiler.
Bir tek merkezdekini sevmediler.
Yaşadıkları ülkeyi.
Bir türlü bağlanamadılar, bir türlü ısınamadılar.
*
Mavi Marmara için “Otoriteden izin alınmalıydı” dediler.
Şehitler için bırakın üzülmeyi, şehit olduklarını bile kabul
etmediler.
“Pisi pisine öldüklerini” söylediler.
Güneydeki ülkenin çocukları için gözyaşı döktüler de yüz misli
kayıp veren Filistinli çocuklar için iki satırlık açıklama
yapmaktan geri durdular.
Zulüm altındakileri değil, zulmedenleri savundular.
28 Şubat'ın darbeci generallerine yurt içindeki yurt dışındaki
bütün okulları vermeyi teklif ettiler de dershanelerle ilgili
uygulama değişince darbe yapmaya kalkıştılar.
Belli ki dershaneler için darbe yapmak değil de darbe yapmak için
dershaneler kurulmuştu.
O kadar feryat figan, o kadar gürültü patırtı onun içindi.
Son beyan da şaşırtmadı: “Rus uçağı düşürülmemeliydi”.
*
Banka önünde cevşen okudular.
Holding önünde cevşen okudular.
Adliye önünde cevşen okudular.
Bugün Gazetesi önünde cevşen okudular.