Üç masa, üç kişi, bir oda... Ahmet Kekeç ve Mustafa Karaalioğlu ile aynı odayı paylaştık yıllarca.
“Bugün ne pişirelim” sorusuna cevap arayanlardan farkımız yoktu.
Birbirimize konu danışırdık.
Birimiz “Bak bu tam senlik” dediğinde, çay söyleme mecburiyeti doğardı.
Keyifli günlerdi.
*
Sonra ayrı odalarımız oldu. İşyerinde yükseldik, üst kata çıktık.
Yine de sıkça görüşmeye gayret eder, misafir gelir giderdik.
Altı yıl kadar bir arada yazdık, çizdik.
Çoğunlukla akşamları da aynı masa etrafında buluşurduk.
Günün birinde, oda arkadaşım Ahmet Kekeç’i yazacağım hiç aklıma gelmezdi.