Eski şairler şiirlerine isim vermezdi. İlk mısralarıyla bilinirdi yazdıkları.
Şiire isim vermek, sonradan yaygınlaştı.
Bütün divan şairlerinde olduğu gibi Yunus Emre’nin şiirleri de isimsizdir, Karacaoğlan’ın da diğerlerinin de.
Son dönem şairlerinin pek azında isimsiz şiir bulunur. Sebepler muhtelif.
Son beyitte (veya kıtada) ise kendi isim ya da mahlaslarını kullanırlardı.
Mahlas kullanımına 13. yüzyıldan itibaren rastlanır.