Ey nefsim!
Bilirsin ki güç ve kudret sahibi olduğunda çevrene üşüşen çok olur. Seni ululayıp duran, sana yaltaklanıp duran çok olur.
Yine bilirsin ki o insanlardan sana hayır gelmez. Ama o insanlarsız da olunamıyor işte!
Biliyorum onlar hakkında sana ne dersem kâr etmez. Çünkü o insanların yaltaklanmaları ve ululamaları gayrı seni de mest etmiştir. O yüzden şu diyeceklerimden dolayı bana kızacağını bilerek diyorum: Sen sen ol ey nefsim, sakın ola ki sahip olduğun mevkii ve güçten dolayı senin karşısında el pençe divan duran, gerdan kıran, ne söylersen alkışlayan, ne yaparsan doğru bulan, sadece hoşuna giden şeyleri sana söyleyen, seni eleştirmekten kaçınan, kendi küçük iktidarları için seni boyuna ululayıp duran, en kötüsü de seni eleştirerek-uyararak sahiplenen gerçek dostlarından seni ayıran o yaltakçı kimseleri yanında tutmayasın! Bilesin ki onları el üstünde tutarsan, asıl yaşarken kendini öldürmüş olursun, öldükten sonra da hayırla yâd edilenlerden olmazsın!