Pazar günü Çankaya Köşkü’nde Başbakanımız Ahmet Davutoğlu’nun Doğu ve Güneydoğu STK temsilcileriyle yaptığı toplantıdaydım.
Başbakanımızın konuşmasında altını önemle çizdiği dört kavram hem sorunun, hem de çözümün kendisini netlikle ortaya koyuyordu.
İşte o kavramlar: 1. Ortak kültürel maya, 2. Ortak akıl, 3. Ortak vicdan, 4. Ortak kader.
Sadece Türklerle Kürtlerin değil sair Müslüman kavimlerin de kültürel mayaları bir. Şimdi bazı güçler o kültürel mayayı bozmaya çalışıyorlar, Müslüman kavimleri karşı karşıya getirmeye çalışıyorlar.
Sadece kültürel mayaları değil kaderleri de bir. Ortak kader birliğine sahip olan bu kavimlerin kaderlerini ayrıştırmaya çalışıyorlar. Onların aralarına ırkçılık ve mezhepçilik virüsleri salarak birbirlerinden koparmaya ve çatıştırmaya çalışıyorlar. Irak’ta ve Suriye’de yapılan tam da bu işte.
Suriye ve Irak’ta yapılanları şimdi Türkiye’de yapmaya çalışıyorlar.
Ortak akıl, tam da buna direnmeyi öngörürken birileri silahları konuşturuyor.
Birlikte direnmek birlikte kazanmaktır çünkü.
Birilerine silah konuşturanlar herkese kaybettirecek bir süreci tetikliyorlar.
Bunun Kürtlükle ve Müslümanlıkla bir alakası yok.
DAEŞ nasıl ki Müslümanların temsilcisi değilse, PKK da Kürtlerin temsilcisi değildir.
Her ikisi de Müslümanlara ve Kürtlere zarar veriyor.
Peki kime kazandırıyorlar?
Malum güçlere...
Bölgeyi dizayn etmeye çalışan malum güçlere...
Ortak akıl, tam da bu kritik süreçte silahları toprağa gömmeyi gerektirirken DAEŞ ve PKK üzerinden, yani Müslümanlık ve Kürtlük temelli bir anlayış üzerinden ırk ve mezhep ayrımcılığını da körükleyen bir çatışma zemini oluşturuluyor.
Ortak vicdan, her türlü teröre ve ayrımcılığa karşı çıkmayı öngörürken ne yazık ki bazıları terör arasında ayrımcılık yapıyor.
PKK terörünü meşrulaştıran ve haklılaştıran argumanlar üzerinden insanlık vicdanını derinden yaralayan bir anlayış sergileniyor.