1965 yılında dönemin Diyanet İşleri Başkanı İbrahim Bedrettin Elmalı, Tunus Devlet Başkanı Burgiba’dan bir davet alır.
Tabii bu, Ankara için kulağa aşina gelebilecek bir davet değildir.
O güne kadar bir Diyanet reisinin bırakın herhangi bir ülkeyi, Hac için yurtdışına çıkması bile yasaktı.
Aylarca süren uzun tartışmalardan sonra dönemin Bakanlar Kurulu ‘kerhen de olsa’ bu ziyarete izin verir.
Fakat o daha yoldayken basında çok sert yayınlar çıkınca gitmesi için izin veren devlet, Elmalı Hoca’yı Roma’da aktarma yaptığı sırada geri çağırtır.
Hoca bu çağrıya uymaz ve “Senelik iznimi kullanıyorum” diyerek Tunus’a uçar.