İstanbul’un iki yakası arasında tâ 1970’ten bu yana yapılagelen
asma köprü ve tünellerin her biri, esasında birer medeniyet
harikası eserler niteliğinde.
Bunları görmemek körlük, takdir etmemekse nankörlüktür.
Bununla beraber, bu eserlerin yapılması, tek başına fazla bir kıymet ifade etmez. Köprü ve tünellerin, ayrıca geçiş ücreti ve çevre ile entegrasyonu, yani bağlantı yollarının yapılması da önemli.
Ana tünellerin, ayrıca muhtelif yönlere açılan çıkış tünelleri; köprülerin de muhtelif yönlerle bağlantısını sağlayacak ana arter ve yan yollarının yapılması icap ediyor.
Aksi halde, karşıdan karşıya ne ulaşım kolaylaşır, ne de trafik yoğunluğu giderilmiş sayılır.
Şimdiki vaziyete baktığımızda, 3. Köprü ve Avrasya Tüneli’ne rağmen, ne yazık ki yoğunluk ve karmaşanın yanı sıra, yekûn masraf ve yol eziyeti daha da artmış, hatta katmerli hale geliş olduğunu görmekteyiz.