Sonda söyleyeceğimi en başta da söyleyeyim: Devrim sayesinde bu gün Türkçenin yüzün üstünde terimler sözlüğü var, Osmanlıcanın ise tek bir terim sözlüğü yok.
Gittikçe sayıları azalsa da Dil Bayramı’nı unutmayan kurumlar görmek beni sevindiriyor. 26 Eylül’de Mustafa Balbay ile Ankara Barosu’nda konuştuk, seçkin bir topluluğa dilimiz döndüğünce Yazı ve Dil Devrimi’mizi anlatmaya çalıştık. Ertesi gün de Antalya’daydım, bu büyük devrimi, bin yılda bir yapılabilecek devrimi unutmayan kentlerimizden biridir Antalya. Gazipaşa ADD Başkanı Av. Hasan Coşkun ve değerli öğretmen Hikmet Özkaya’nın çabalarıyla Dil Bayramı bu şirin beldemizde unutulmadı.
Yazı ve Dil Devrimi dünyada bin yılda bir yapılabilecek bir devrim. Üzerinde çok düşünülmüş, çok kafa yorulmuş, araştırılmış, tartışılmış bir devrim. Bir gecede verilmiş bir karar değil. 1860’larda başlamış, yaklaşık yetmiş yıl süren alfabe tartışmalarının, yoğun arayışların ardından gelen bir devrim… Yazı tartışmalarıyla birlikte Cumhuriyet’e doğru Ziya Gökalp gibi yazarların kullandığı “yeni Türkçe” sözü dilde yeni bir döneme girileceğinin habercisiydi. “Yeni Türkçe” diyordu Ziya Gökalp, kendi alışkanlıklarına ters olsa da dilde yeni bir dönemin başlayacağı haberini veriyor, bunun için çalışıyordu.
Yazık ki bu devrim günümüzde özellikle gençlere doğru anlatılmıyor.
Yıl 1968… DTCF’de öğrenciyim. Prof. Gündüz Akıncı o yıllarda TDK Başkanıydı. Hocamız kürsüye değil de en öndeki sıraya yüzü bize dönük oturur, dersini öyle anlatırdı. Bunu bildiğimiz için ilk sırayı onun için hep boş bırakırdık. Bir gün gene en ön sıradaki yerine oturmuş, bir şeyden yakınmıştı: