Aklın ahlakı olan mantık kaybolduğundan beri, cehalet seviyesi eğitim seviyesi oranında arttı. Edebin sınırları zorladıkça eğitim seviyesinin üstüne çıktı hatta katladı. Öyle ki; Arakan’lı annelerin, Yemenli çocukların, Kudüs’te direnişin sembolü gençlerin haberlerini atlayıp, hayatın akışına atıyoruz kendimizi… Bu yüzden akşam hangi diziyi seyredileceğine karar vermek zorlaşıyor. Maçta kaçan pozisyonlara duyulan üzüntü artıyor. Ya hafta sonu; nereye gitsek, ne yesek diye bir mücadelenin içinde buluyoruz kendimizi… Ne yapsaydık ki; sporla, kültürle, sanatla uğraşmayıp haber kanallarının iç karartıcı olaylarına mı baksaydık!
Filmler sayesinde günümüze gün, müzik klipleriyle neşemize neşe katarak ilerliyorken cahillikle yüzleşmek nasıl mümkün ola ki?