Geçmiş gün. Evdeyiz. Yağmur başladı. Güzel ve istekli yağıyor. Babamın yüzü pencereye dönük. Hiç konuşmadan yağmuru seyrediyor. Sonra bir söz söyledi. Bana hiç bakmadan. Nasıl oturduğumu bile görmeden. Babamın yanında saygıyla otururum hep. Ölçülü hareket ederim. Buna rağmen hemen kendimi kontrol ettim. Her şey normal. Peki, neden böyle bir uyarı yaptı?
Şunu dedi: “Yağmur yağarken öyle oturma.”
Elli yaşına geldim, geliyorum. Yağmur başlayınca babamın bu sözü aklıma gelir. Toparlanırım. Oturuşumu düzeltirim.
Dört kelimelik bir dersti bu. Yağmur rahmettir. Allah’tan gelen bereket habercisidir. Ona hürmet etmek gerekir.
***
Ülkemizin birçok su kaynağını yerinde görme fırsatım oldu. Fırat, Murat, Kızılırmak, Yeşilırmak, Gökırmak, Yenice, Sakarya, Melen, Meriç, Ergene, Tunca, Seyhan, Menderes, Kelkit ve Mudurnu çayı ilk aklıma gelenler. Ayrıca sayamayacağım kadar dere. Gördükçe sevinmemiz gerekiyorken canımız sıkılıyor. Temel sorun kirlilik. Zonguldak ilimizdeki Üzülmez deresi oldukça üzgün akıyor mesela. Neredeyse simsiyah.