1
Bu metaforu ilk kez yaklaşık yirmi yıl önce 54. (Erbakan) Hükümeti’nin kuruluşuna müteakip yapılan bir ‘çekiç güç’ oylamasından sonra kullanmıştım.
Hikaye malum: Bir çingene grubu kışı sıcak Akdeniz sahillerinde geçirmek üzere yoldadır. Torosları geçerken bunların önünü eşkıyalar keser ve neleri var yok her şeylerini alırlar.
Bunun üzerine çingeneler hep bir ağızdan ağıt yakarlar; “… yandık, mahvolduk, kışı nasıl geçireceğiz vs.” diye.
Anlatıldığına göre olay Kurtuluş Savaşı sıraları gerçekleşir. Eşkıyalar bir anlamda zoraki eşkıyalardır. Çingenelerin feryat figanı karşısında insafa gelirler ve aldıklarının bir kısmını geri iade ederler.
Bu kez aynı çingeneler; onlara canı gönülden dua eder verdikleri için.