17 yıl
önce “görücü usulü”yle imam nikâhı kıyılarak
evlendirilmiş…
Haberi Cumhuriyet’te
okudum.
Kanım dondu!
Kocasından 17
yıl boyunca sürekli şiddet
görmüş. 11
parmağı koparılmış.
Beş çocuk annesi 35
yaşındaki Gülfidan Sepil’in
öyküsü yürekler acısı.
İşkence…
Falaka…
17 yıl
boyunca görmediği işkence yok.
Hepsine katlanmış yuvasının yıkılmaması
için.
Sonunda Ankara’daki evinden kaçarak Van’da
yaşayan ağabeyinin evine sığınmış.
Van’da savcılığa
başvurup imam nikâhlı kocasını şikâyet
etmiş Şanlıurfalı Gülfidan.
Van Yaşam Kadın Çevre Kültür ve İşletme
Kooperatifi aktivisti Gülmay
Gümüşhan yaşanan bu dramı
değerlendirirken şöyle diyor:
“15 yıldır kadına
yönelik şiddet alanında çalışma
yapıyorum. Bugüne dek böylesi
bir olayla
karşılaşmadım.”
Şiddetin dozu her geçen gün
artmış…
İçinde öldürülme
korkusu, çocuklarının gelecek
kaygısı ağır
basmış.
Yolu yaşamın bittiği yere
düşmüş…
Bilinmez bir tutku, çığlık çığlığa olan
yalnızlığın hüzün bahçelerinde hayatın
dramıyla buluşmuş.
Cumhuriyet’te haberi okurken içimde fırtınalar
koptu.
Cahit Külebi’nin dizeleri
aklıma geldi:
“Bu gece, bu
gece
Uykusuzum,
kederliyim, deliyim
Yüzünde uzak sevgilerin
derin aydınlığı,
Durmayalım şehir şehir,
yıldız yıldız
karanlıkta
Bu gece ölmemeliyim.”