Acılar yumağının
ortasındayız... Hayata bakışımız
değişti... Ölüm haberleri şehit cenazeleri
sıradanlaştı...
Karaman’da çocuklarımızın hayatını karartanların utanmazlıkları,
onları destekleyen siyasetçiler.
Nice çocukların hayatlarını altüst
etmiştir bu sapıklar!
Rezaletin kol gezdiği, dokunulmazlığın olduğu bir Türkiye
fotoğrafına bakarken gerçekten utanç duyuyorum.
Toplumda bir suskunluk egemen...
Şehit cenazeleri, ölümler...
Aradan birkaç gün geçiyor, yaşanan acılara bir yeni halka
ekleniyor, öncesi unutuluyor.
10 Ekim Ankara katliamının göz göre göre
geldiğini okuduk Cumhuriyet’te...
Katliamın umursamazlığı neden?
Canlı bombalar ortalıkta
dolaşıp Ankara’nın içinde tur
atarken yakalanmıyor.
Katliam gerçekleştikten sonra yakalanıyor...
Nerede kalıyor bunlar, kimlerden yardım alıyor?
2.5 ton nitrat nasıl gözden kaçıyor, anlaşılır gibi
değil.
Bir düş kurmak istiyorum aydınlık
günleri anlatan. Aşkı, sevdayı,
sevgiyi, barışı, beraberliği, özgürlüğü...
Göğün bitiminde günbatımı
saatinde kanatları titreyen
martıları, lacivert bir denizi,çocukların
gülen yüzünü.
Biliyorum siz de benim gibi düşünüyor, gözlerinizde yiten günleri,
acıyla karışık bir sevdayı anımsıyorsunuz.