Ensar Vakfı’nın güzel faaliyetlerinden biri de “İlâhiyat Vefâ Dersleri” adı altında başlattığı “hocalarıyla talebeyi buluşturma” toplantılarıdır. 24 Şubat günü ikincisinde hoca olarak ben, dinleyicilerin çoğu olarak da 1960’lı yıllardan itibaren derslerime katılmış eskiden yeniye öğrencilerim vardı. Konuşmamı bitirirken söylediğim gibi yarım asır içinde yaşlanmış, saçı sakalı ağarmış, her biri görev yapmış, bazıları önemli işlere, hizmetlere imza atmış güzel insanlara yıllarca sonra ders verir gibi konuşmak, sıhhat durumum sebebiyle yorucu olsa da hem ilâhî bir ödül, hem de zevkli bir iş de oldu.
Hatıraları ve bazı güncel konuları da araya sokmakla beraber asıl konu olarak “İslamcılık”ı seçmiştim.
Köşemde de bir özetini vermek istedim:
İslamcılık konusunda çeşitli dillerde ve farklı düşüncelere, gruplara, inançlara sahip kimseler tarafından yazılan kitaplar ve makaleler bir kütüphane teşkil edecek kadar çoktur.
Yazanların bir tarif üzerinde birleşemedikleri ilk dikkatimizi çeken noktadır.
İslamcılık konusunda müspet veya menfi bir hüküm vermek isteyenler önce kendi amaçlarına uygun bir tarif ve örnekleme yapıyorlar, sonra da bunu genelleyerek “İslamcılık şudur, budur, öldü, yaşıyor, İslam’a uygun veya değil, modernizmin bir versiyonu veya değil…” gibi sonuçlara varıyorlar.