Kendi ahlaksızlığını bir şekilde meşrulaştırıp veya bunu bile yapmadan yoluna devam edip başkalarına ahlak dersi vermek de bir çeşit ahlaksızlıktır.
Herkes haddini bilecek.
Bir ressam sergi açmış, bir çizmeci de görmeye gelmiş, süvarisi yanında duran bir at tablosunu ressamın yanında eleştirmeye başlamış. Ressam çizmenin üstüne varıncaya kadar onun söylediklerini dikkatle dinlemiş ve not almış, çizmeci “gelelim pantolona” deyince ressam “sen çizmeyi aşma, onu da terzi eleştirsin” demiş.
Bürokratlar ve siyasetçiler ait oldukları toplumun içinden çıkıyorlar. Taban ne kadar ahlaklı ise tavan da o kadar ahlaklı olur. Toplumda kâmil ahlak sahipleri azınlıkta veya müstesna olurlarsa tavandaki kâmiller de azınlıkta veya müstesna olurlar.
Şu ülkede herkesin bir işi var, işi yoksa günlük hayatı var. Herkes önce kendine bakacak ve şöyle bir nefis muhasebesi yapacak: “Ben işimde ve davranışlarımda ne kadar ahlaklıyım; din, ahlak ve edeb kurallarına harfiyyen riayet ediyor muyum?”
Adamın biri tecrübe sahibi bir kişiye “Ben asla rüşvet almam” demiş. Kişi ona sormuş: “Sen insanların kendisine işi düşen yetki sahibi biri oldun mu hiç?”. “Hayır olmadım, ama ben rüşvet almam!”. Kişinin ona cevabı şu olmuş: “Sana rüşvet teklif edilmemiş, sen bununla imtihan olmamışsın, bu sebeple sözünü gerçek sayamam!”