Milletvekili demek, imtiyaz tutkusu,
üstünlük hırsı ve
bencillik demekti o zamanlar...
Peki şimdi ne isteniyor, anlamıyorum ki!..
Çakarlı arabalar, bedavadan diş implantları, her yere park
edebilmeler falan derken halkın siyasetçilerden
bahsetme ve değerlendirme biçimi
eski günlere geri mi dönsün?
Yazık olmaz mı?
*** Çocukken
gittiğimiz aile toplantılarında dikkatimi çekerdi...
Hem herkes vekil akrabaları ve ahbaplarından şişinerek söz eder,
hem de aralarda fısıldaşarak "siyaset dediğin yalan dolan, hepsinin
aklı kişisel imtiyazlarında" diye konuşulurdu.