"Sabah.. Ah şükrederek çıkmak geceden!
Ayak bastığım kıyı, yeniden doğuş.
Sabah, beliren evim, bahçeler ve sen,
Henüz uyuyan dallar, havalanan kuş."
*** Ziya
Osman Saba'nın "İyilik" şiiri böyle
başlar, bilen bilir.
Her okuyuşumda beni benden alan bir şiirdir.
Saf, yalın, neredeyse çocukça görünür ama
derindir.
Şu dörtlüğünde durur, düşünür, anlattıklarının hasretini
çekerim...
"Bir yol başlıyor gibi, ümitli, rahat.
Tanrım! bu sabah içim senin eserin:
İyilik, teselliler, merhamet, şefkat..
İçimde bir sabahın, o kadar serin."
*** Ve şu dörtlük
var ya...
Memleket sevgisidir ve ancak
"burada" bilip öğrendiğin ne...