"Hava pırıl pırıldı. Öğleden sonra için yaz sıcağı umudu
taşıyordu. Kordon'dan aşağı inerken ufuktaki ince pusu ve denizin
geniş maviliğini mutlulukla izledim.
Şehir güneş ışığında elmas gibi parlıyordu. İç limanda tekneler
ışıltı saçarak yüzüyorlardı. Minarelerin parıltısı hepsini
bastırıyordu."
Son günlerde böyle yapıyorum...
Oturduğum yerde sevdiğim romanların
işaretlediğim sayfalarını açıyor, o satırlarda
seyahate çıkıyorum.
Yukarıdaki gibi L. Durrell'ın İskenderiye'sine
mesela...
Hani eskiden şafak vakti yola çıkma hallerim vardı ya, kaybolup
gitti...
Pandemi bu alışkanlığımın kalan son kırıntılarını da alıp
gitti...