Berbat hayat tarzlarımıza nasıl da manyakça
bağlıymışız!
Ne hızdır bu yahu!
Felaketin ağırlığını iki üç bağışla, bir yardım
gezisiyle (!) kapatıp "artık yavaş yavaş
normalleşmeli ve eski psikolojimize
dönmeliyiz" teranelerine sarılanları hayretle
izliyorum.
Sosyal medyada "normalleşmeci
beyazlar"dan geçilmiyor.
Eş dost sohbetlerinde göbeğini kaşıyarak yaptığı bağışları
anlatanlar "içlerini şişiren" deprem hakikatinden kaçmak için ne
yapacaklarını şaşırmış haldeler.
Bu tiplere sadece kızıp geçersek, yanlış olur.
Güncel hayatı nasıl idrak ettiğimizi anlamak için bir tür ayna
işlevi görüyor.