"Hepimiz için bir son var dedi kuzenim Ambroce, kimimiz savaş
meydanında, kimimiz sıcak yatağında gider ama mutlaka gider...
Kaçış yoktur...
Ama nasıl ölmesi gerektiğine dair hayat
dersini genç yaşta edinmek zordur. Hep ayık, hep uyanık
olmak gerekir."
*** Daphne de
Maurier'in "Kuzenim Rachel"
romanı okunması zor, biraz "demode" bir romandır.
Fakat anlattığı hikâye dehşet sorularla doludur.
Sevmenin "bilme"yle ilgisinin zayıflığını,
nefretten aşka, aşktan nefrete geçişin hızını çarpıcı biçimde
anlatır.
Nereden aklıma esti bilmem, size de anlatayım istedim...
Belki bir iki ay önce okuduğum Renate Salecl'in "Cehalet
Tutkusu" adlı...