Epeydir toplu iftarlara katılmıyorum.
Oralarda dostlar birbirini "alışveriş"te görüyor ama sohbetten
vazgeçtim, iki çift laf bile edemiyorlar...
Herkes gergin, tuhaf bir kasılma hâli
içinde oluyor.
Sonrası planlı cümleler, uzun süren yutkunmalar, uzaktan selamlaşıp
hızla ortamdan ayrılmalar...
Bazen içimden diyorum ki, şu masraf hiç toplu iftara gerek
duyulmadan doğrudan yetimlere ve ihtiyacı
olanlara aktarılsa keşke...
İşte bu yüzden iftar davetlerine icabet etmekten vazgeçtim...
*** Bir tostçuda
iftar...
Dilli kaşarlı tostun yanında tek bir hurma
ve iki zeytin tanesi getiriyor
garson.
Her şey bir anda nasıl güzelleşiyor...
*** İftar ve...