Şu yakınma üzer beni:
"Yine moralimizi bozdun!"
Hayır! Bu haksızlıktır.
Kaçınırım. Tatsız şeyleri zarif biçimde söylemeye özen
gösteririm.
Ama bakın, şunda anlaşalım: Ölüm var
mesela!
Bu hakikati hatırlattığımda "Aman moral bozucu şeyler söyleme!"
deyip kaçmaya çalışmanın anlamı var mı?
Bir de çevremde "Aferin, böyle yan gel yat!" dememi bekleyenler
oluyor; "Aferin, her şeyi yanlış yap, sızlan, mızıldan ama yerinden
kıpırdama!" dememi isteyenler...
Öyle de çoklar ki!..
"Kalk!" diyorum, "toparlan!"
Kızıyorlar. Moralleri bozuluyormuş...
Böyle iyi, mesut, memnun olsalar anlayacağım.
Baştan aşağı aldanmalarla kurulu bir hayat tarzı ve
"bulutlu" bir zihin yapısıyla...