Çok uzun bir hikâyedir... Rahmetli babamın 1970'lerin sonuna
doğru taşındığımız yeni evimizdeki küçük
balkonla imtihanından bahsediyorum...
Günlerin uzadığı zamanlarda işten gelince güneşi balkonda batırmayı
severdi.
Günün nasıl geçtiğini anneme anlatacak ve hepimizi arabaya
tıkıştırıp çıkacağı Anadolu turlarının hayalini kuracak...
Mutluluk buydu işte!
Yanlış olmasın, öyle manzarası falan yoktu balkonun ama babam
varmış gibi yapmayı iyi bilirdi; sanırım o dönemin
babalarının özel becerilerindendi bu.
*** Ne oldu,
derseniz...
Sosyal sıkıntılar balkonumuzun peşini
bırakmadı...
Önce gaz sobamıza gaz yağı bulma...