Meğer Tevfik Fikret’i anan, hatırlayan varmış.
Bize lisede okutmuşlardı diyen meğer ne kadar insan varmış.
Hele “Han-ı Yağma” (Yağma Sofrası) şiiri:
“Bu harmanın gelir sonu, kapıştırın giderayak!
Yarın bakarsınız söner bugün çıtırdayan ocak!
Bugünkü mideler kavi, bugünkü çorbalar sıcak,
Atıştırın, tıkıştırın, kapış kapış, çanak çanak...
Yiyin efendiler yiyin, bu han-ı iştiha sizin,
Doyunca, tıksırınca, çatlayıncaya kadar yiyin!”
***
Şiir 1912 yılında yazılmış, bu günün diline A. Kadir çevirmiş.
Tevfik Fikret düşünce ve ideallerinden dolayı hep hayal kırıklığına
uğramıştır:
“Bir devr-i şeamet, yine çiğnendi yeminler;
Çiğnendi, yazık, milletin ümmid-i bülendi!
Kanun diye topraklara sürtündü cebinler;
Kanun diye, kanun diye kanun tepelendi..”